સો શમણાં
સો શમણાં એક રાતની અનોખી સફર
ક્યારેક જીવનમાં એવી રાત આવે છે, જ્યાં આંખે ઊંઘ હોવા છતાં મન જાગતું રહે છે. રાતનું નિશ્ચિત મૌન, ચાંદનીનો શાંત પ્રકાશ અને મનની અંદરની ઉથલપાથલ આ બધું મળીને એક અનોખી સફર બનાવે છે. એ રાતમાં, મનના કૉરિડોરમાં યાદોના દરવાજા ખૂલતા જાય છે અને દરેક ખૂણેથી જુદી જુદી કહાનીઓ બહાર આવતી જાય છે.
“સો શમણાં” એ એવી જ એક અનુભૂતિ છે, જ્યાં કવિએ એક જ રાતમાં જીવનનાં અનેક ચહેરાં, ક્ષણો અને લાગણીઓ જોયા છે. ક્યારેક એ શમણાં જૂના સમયનાં હિસાબ આપે છે, તો ક્યારેક નવી આશાઓની કિરણ બતાવે છે. ક્યારેક એ શમણાં સબંધોની ગરમી અનુભવાવે છે, તો ક્યારેક એનાં પડછાયા મનમાં સવાલો ઊભા કરે છે.
આ કાવ્ય માત્ર ચાંદ અથવા શમણાંનો વર્ણન નથી, પરંતુ એ આપણા આંતરિક વિશ્વનો અરીસો છે. જ્યારે આપણે એકલા હોઈએ, ત્યારે જે વિચારો, યાદો અને ભાવનાઓ આપણા મનને ઘેરી લે છે એ બધું અહીં પંક્તિઓમાં ઉતરી આવ્યું છે. કવિ પોતાના મન સાથે વાત કરે છે, પોતાના જીવનની દિશા-દશા પર નજર કરે છે અને એ ક્ષણમાં પોતે જ પોતાને યાદ અપાવે છે કે જીવનનો દરેક પડાવ શીખવાની તક છે.
સો શમણાં વાંચતી વખતે વાચક પોતાનો અરીસો જોશે કારણ કે દરેકને પોતાની રાતમાં એવા શમણાં મળ્યા છે, જે ક્યારેક દુખી કરે છે, ક્યારેક હસાવે છે અને ક્યારેક માત્ર વિચારવામાં મૂકી દે છે. આ કાવ્ય એ જ અનુભૂતિનું પ્રતિબિંબ છે, જે એક જ રાતમાં સો રાતોની જેમ જીવાવી જાય છે.
સો શમણાં
સો શમણાં જોયા મેં એક જ રાતમાં.
જાણે સો રાતો જોઇ એક જ શમણાંમાં.
જૂનાં અને નવાં કામોનાં,
હિસાબો જોયા શમણાંમાં.
સબંધોના હાલચાલ જાણ્યા,
ને જોયા એ શમણાંમાં.
મેં યાદ કરાવ્યું મને જ,
મારું જીવન શમણાંમાં!
