જાણું છું તને

તારું નામ પ્રેમ – એક શૂન્યમાંથી પૂર્ણતાની યાત્રા

પ્રેમ એ શબ્દોનું બંધન નથી. પ્રેમ એ લાગણીઓનું વહન છે જ્યાં કોઈ નિમિત્ત નથી હોતું, છતાં અંદરથી ઊંડું કંઈક તમને ખેંચતું રહે છે. ઘણીવાર એવું લાગે કે કોઈ તમને એટલી ઊંડી રીતે સમજે છે કે શબ્દો વિના પણ બધું કહી શકે છે. ત્યારે સમજાય કે પ્રેમ એ સમજણથી પિયેલું સંબંધ છે.

જાણું છું તને એ એવી જ એક કવિતા છે જ્યાં પ્રેમ ફક્ત લાગણી નથી, પણ જીવનનું અર્થતત્વ બની જાય છે. અહીં પ્રેમમાં પોતાની હાર સ્વીકારવી પણ એક જીત જેવી લાગતી છે. જ્યાં પ્રેમી પોતાનું સર્વ સ્વીકાર કરીને પ્રિયજનના પ્રેમમાં વિલીન થઈ જાય છે. એમાં તન, મન, જીવન બધું કોઈ બીજાને અર્પણ કરી દેવાય છે અને આ અર્પણમાં કોઈ અપેક્ષા નથી, માત્ર શ્રદ્ધા છે.

આ કાવ્ય એ ઊંડા તત્શિલ અભિવ્યક્તિ છે જ્યાં રગે રગ પ્રેમ વહે છે. અહીં પ્રેમી પોતાની ઓળખ ગુમાવીને પણ પ્રેમમાં પોતાને શોધી લે છે. એ પોતાની શિદતમાં પણ પ્રેમને માને છે, પોતાની હર તાકાતથી પણ એ પ્રેમને પાળે છે.

કવિતાની દરેક પંક્તિમાં લાગણીનું ભારોભાર છે પ્રેમની જીતી, પોતાની હાર, અને અંતે ભરોસાથી ભરેલી વચનબદ્ધતા. એ કહે છે કે ‘હું સદા પ્રેમથી વિશ્વાસ નિભાવીશ’.

આવી પાંખાવિહિન લાગણી, જેણે શબ્દોથી આગળ જઈ અંતરમાં ઘૂસી જાય એજ જાણું છું તને છે.

જાણું છું તને

જાણે છે તું મને નસે નસથી, 

જાણું છું એ હું રગે રગથી.

તું જ સ્વર્ગને તું જ સર્વ, 

ન ચાહું વધું કશું જગથી.

ભવ મારો કર્યો છે તારા નામે, 

શીદને માંગે તું માન ઘડી ઘડી.

તન મન અને જીવ આપ્યો, 

વધુ તુજને શું આપુ જીવનથી?

સમજે છે તું મને સૌથી વધારે, 

સમજુ છું હું એ સમજણથી વધારે.

જીત થઈ તારી,

માનું છું મારી હાર,

વિશ્વાસ નિભાવીશ

હું સદા પ્રેમથી.